|
ကိုရီးယားဇာတ္ကားမ်ားနွင့္ျမန္မာဇာတ္ကားမ်ား
ဘာ့ေၾကာင့္ကြာျခားေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္မိရာ ဇာတ္လမ္းမ်ားဧ။္အစျဖစ္ေသာ
''ဇာတ္ညႊန္းမ်ားကြာျခားေနသည္''ကို ေတြ႕ရိွရပါသည္။ ကိုရီးယားမ်ား ဇာတ္ညႊန္းကို ဘယ္လိုေရးသည္
ျမန္မာမ်ား ဇာတ္ညႊန္းကို ဘယ္လိုေရးသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။ သို႕ေသာ္ ဇာတ္ညႊန္းေရးျခင္းနည္း
ပညာမ်ားအရ ဇာတ္လမ္းမ်ားကိုၾကည့္ရႈ၍ ဇာတ္ညႊန္းေရးရာတြင္ ကြာျခားေနသည္ကိုေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။
ဇာတ္ညႊန္းေရးရာတြင္ ကြာျခားေနၾကသည့္အတြက္ ဇာတ္ညႊန္း မ်ားကိုအေျခခံၿပီး ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္ထားေသာ
ဇာတ္လမ္းမ်ားသည္လည္း ကြာျခားေနၾကေၾကာင္း သိသာ ထင္ရွားပါသည္။ ဇာတ္ညႊန္းမ်ားသည္ မည္သို႕ကြာျခားေနသည္ကို
ဇာတ္လမ္းမ်ားကိုၾကည့္ရႈရင္း စဥ္းစား ၾကည့္မိရာ ေအာက္ပါအခ်က္ (၆)ခ်က္ကိုေတြ႕ရိွရပါသည္။
|
|
၁။
ရုပ္နွင့္စကားေျပာ
|
|
၂။
စကားေျပာနွင့္ေနာက္လာမည့္ဇာတ္ဝင္ခန္းညီညြတ္မႈ
|
|
၃။
ဇာတ္ဝင္ခန္းအစဥ္၊ ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားကို စီစဥ္မႈ
|
|
၄။
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အမ်ိဳးမ်ိဳးတင္ျပနိုင္မႈ
|
|
၅။
စကားမ်ားကို အက်ဥ္းရံုးၿပီး ေျပာဆိုနိုင္မႈ
|
|
၆။
မသက္ဆိုင္ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားမပါေအာင္ စီစဥ္နိုင္မႈ
|
|
၁။
ရုပ္နွင့္စကားေျပာ
|
|
ဗီဒီယိုဆိုသည္မွာ
ပရိတ္သတ္မ်ားဆီသို့ ရုပ္ကိုဦးစားေပးျပီး သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကိုေပးရ ေသာ ၾကားခံနယ္တစ္ခုျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ဇာတ္ညႊန္းေရးသားရာတြင္ ရုပ္နွင့္စကားေျပာကို ဦးစားေပးေရြးရ မည္ဆိုလွ်င္ ရုပ္ကိုသာ
ဦးစားေပးၿပီးေရြးခ်ယ္ရပါမည္။ ထို႕ေၾကာင့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို တင္ျပရာတြင္ ရုပ္ျဖင့္
တင္ျပနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရပါမည္။ ''သူ စိတ္ဆိုးသြားၿပီ'' ဟုေျပာမည့္အစား သူဧ။္စိတ္ဆိုးေနေသာ
မ်က္နွာကို ေဖာ္ျပျခင္းသည္ ပိုမိုရသေျမာက္ျပီး ပရိတ္သတ္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ပိုမိုနွစ္သက္ေပလိမ့္မည္။
ထို႕အျပင္ စိတ္ဆိုးေနေသာအမူအယာကိုလည္းျပသည္
''သူ စိတ္ဆိုးသြားျပီ'' ဟုလည္းေျပာသည္ဆိုလွ်င္ မလိုအပ္ဘဲ အခိ်န္ကုန္ေငြကုန္ျဖင့္
နွစ္ခါထပ္ျခင္းမ်ား ျဖစ္နိုင္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ေသာ ဇာတ္ လမ္းမ်ားျဖစ္ေရးအတြက္ စကားေျပာမ်ားကို
ရုပ္ျဖင့္တင္ျပနိုင္ျခင္းသည္ အေရးျကီးေသာအခန္းက႑မွ ပါဝင္ေနပါသည္။ ဝတၳဳေရးနည္းနွင့္
ဇာတ္ညႊန္းေရးျခင္းဧ။္ အဓိကကြားျခားခ်က္မွာ ဝတၳဳတြင္ အေၾကာင္း အရာမ်ားကို ရွည္လွ်ားေသာေရးသားခ်က္မ်ားနွင့္စကားေျပာမ်ားျဖင့္ေဖာ္ျပ၍
ဇာတ္ညႊန္းေရးရာတြင္ ရုပ္ပံု မ်ားနွင့္အတူ တိုေတာင္းေသာ စကားေျပာမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပရပါသည္။
|
|
ေကာင္းမြန္ေသာစကားေျပာမ်ားသည္
အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေရြ႕လွ်ားေစျခင္းနွင့္ သီျခားစီျဖစ္ေန ေသာအပိုင္းမ်ားကို ေပါင္းစည္းေပးျခင္းမ်ားကို
ျဖစ္ေစပါသည္။ စကား ေျပာမ်ားဧ။္ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဇာတ္လမ္းကိုေရွ႕သို႕ေရြ႕ေစျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။
ဇာတ္ေကာင္မ်ားအၾကားဆက္ႏႊယ္မႈကို တည္ေဆာက္ ေပးျခင္း၊ သတင္းအခ်က္အလက္ ဆက္သြယ္ေပးျခင္းနွင္
စရိုက္ကိုေဖာ္ျပေပးျခင္းမ်ားအားျဖင့္ စကားေျပာ မ်ားသည္ ဇာတ္လမ္းကို ေရွ႕သို႕ေရြ႕ေစနိုင္ပါသည္။
ထို႕အတူ စကားေျပာမ်ားသည္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို နမိတ္ျပျခင္း၊ လႈပ္ရွားမႈအေပၚတြင္ေကာက္ခ်က္ခ်ျခင္းနွင့္
ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားကို ခိ်တ္ဆက္ေပးျခင္းမ်ား လည္း ေဆာင္ရြက္ေပးပါသည္။
|
|
ဝတၳဳေရးနည္းနွင့္
ဇာတ္ညႊန္းေရးနည္းကို ကဲြျပားစြာမသိေသာသူမ်ားသည္ ဇာတ္ညႊန္းေရးလွ်င္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို
စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ေရးဖဲြ႕ၾကေသာေၾကာင့္ သရုပ္ ေဆာင္မ်ားသည္ စကားမ်ားစြာ ေျပာၾကရပါသည္။
ထို႕အျပင္ ဇာတ္လမ္းမ်ားထဲ၌ ပံုေျပာသူမ်ားလည္း ပါလာတတ္ပါသည္။ ဇာတ္လမ္းမ်ား ထဲတြင္
ပံုေျပာသူဆိုသည္မွာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ရုပ္ပံုမ်ားျဖင့္မတင္ျပဘဲ စကားျဖင့္ေျပာေသာသူမ်ားကို
ဆိုလိုပါသည္။
|
|
ထို႕ေၾကာင့္ ရုပ္နွင့္အသံကိုယွဥ္ၿပီး
ေရြးခ်ယ္ရမည္ဆိုလွ်င္ ျဖစ္နိုင္လွ်င္ ရုပ္ကိုဦးစားေပးေရြးခ်ယ္ ရပါမည္။ စကားမ်ားစြာေျပာရေသာ
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ရုပ္ျဖင့္ျပလွ်င္ ေငြကုန္ေၾကးၾကမ်ားမည္ မွန္ေသာ္လည္း ဇာတ္လမ္းကိုၾကည့္ၾကေသာ
ပရိတ္သတ္မ်ားဧ။္ စိတ္ခံစားမႈထဲတြင္ အသံထက္ ရုပ္ကိုၾကည့္ ရျခင္းက ပိုမို အရသာရိွပါသည္။
|
|
၂။
စကားေျပာနွင့္ေနာက္လာမည့္ဇာတ္ဝင္ခန္းညီညြတ္မႈ
|
|
သရုပ္ေဆာင္မ်ားသည္
ပရိတ္သတ္ကို မလိမ္ရပါ။ ဗီဒီယိုထဲမွသရုပ္ေဆာင္က ပရိတ္သတ္ကို မည္သို႔ လိမ္မည္နည္းဟု
ေမးစရာရိွပါသည္။ သရုပ္ေဆာင္မ်ားသည္ ၄င္းတို႔ေျပာစကားအတိုင္းမလုပ္ၾကလွ်င္ ပရိတ္သတ္ကိုလိမ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စကားေျပာမ်ားသည္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို နမိတ္ျပတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ဥပမာ ေဈးဝယ္သြားမယ္ဟုေျပာၿပီး ေဈးဝယ္မသြားလွ်င္ ပရိတ္ သတ္ကိုလိမ္သည္ဟု ယူဆပါသည္။
|
|
အကယ္၍ ေဈးဝယ္ထြက္သည့္ အခန္းကိုမတင္ျပနိုင္လွ်င္
''ေဈးဝယ္သြားမယ္'' ဆိုသည့္စကားကို ျဖဳတ္ပစ္ခဲ့သင့္ပါသည္။ ထိုသို႔မျဖဳတ္နိုင္ဘဲ ေဈးဝယ္သည့္ဇာတ္ဝင္ခန္းကို
ျမဳပ္ရန္စိတ္ကူးလွ်င္လည္း အျခား ဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခန္း၊နွစ္ခန္းေက်ာ္မွ ထိုစကားကိုေျပာေသာသူနွစ္ဦးပါေသာ
ဇာတ္ဝင္ခန္းကို ျပသင့္ပါ သည္။ သို႔ေသာ္ မတင္ျပနိုင္လွ်င္ ထိုစကားကိုျဖဳတ္လိုက္ျခင္းက
အေကာင္းဆံုးေသာနည္းလမ္း ျဖစ္ပါသည္။
|
|
ဝတၳဳထဲတြင္
ေဈးဝယ္သည့္ကိစၥကို စာတစ္ပိုဒ္ေလာက္ထိုင္ေရးလိုက္လွ်င္ ၿပီးေျမာက္သြားနိုင္ဧ။္။ ဗီဒီယိုတြင္
ထိုကဲ့သို႔မဟုတ္။ ေဈးသို႔သြားေရာက္၍ ရိုက္ကူးျပသမွ ၿပီးေျမာက္နိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ကုန္က် စရိတ္သည္ ဝတၳဳထဲမွာထက္ ပိုမိုမ်ားျပားပါလိမ့္မည္။ ကုန္က်စရိတ္ကိုငဲ့ၿပီး ထိုဇာတ္ဝင္ခန္းကို
ျဖဳတ္ခ် ထားခဲ့လွ်င္လည္း စကားအစီအစဥ္ ေရွ႕ေနာက္ ညီညြတ္ေအာင္ စီစဥ္သင့္ပါသည္။
|
|
၃။
ဇာတ္ဝင္ခန္းအစဥ္၊ ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားကို စီစဥ္မႈ
|
|
ဇာတ္လမ္းမ်ားကို
ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ား(Scenes)ျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားပါသည္။ ဇာတ္ဝင္ခန္းတိုင္းသည္ ေနာက္ထပ္လာမည့္
ဇာတ္ဝင္ခန္းဆီသို႔ ေခၚေဆာင္သြားသင့္ပါသည္။ ၄င္းအျပင္ ပရိတ္သတ္အား ''ေနာက္ ထပ္ဘာျဖစ္မွာလဲ''
ဆိုသည့္အေတြးမ်ိဳးရေနေအာင္ ဖန္တီးသင့္ပါသည္။ ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားကို သံႀကိဳးမွ သံကြင္းမ်ားကဲ့သို႔
တစ္ခုနွင့္တစ္ခု ခိ်တ္ဆက္ေနေအာင္ စီစဥ္သင့္ပါသည္။
|
|
ဇာတ္ဝင္ခန္းမ်ားကို ေနရာအစီအစဥ္လဲြေနလွ်င္
ပရိတ္သတ္သည္ အေၾကာင္းအရင္းရွာမရဘဲ မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတတ္ပါသည္။ ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္သူမ်ားသည္
ဇာတ္ဝင္ခန္းဧ။္အေျခအေနမ်ားကို အေသး စိပ္သိၾကဧ။္။ သို႔ေသာ္ ပရိတ္သတ္မ်ားသည္ ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္သူမ်ားေလာက္
မသိၾကပါ။ ရိုက္ကူးထုတ္ လုပ္သူမ်ား တင္ျပသေလာက္ကိုသာ ေတြ႕ျမင္ၿပီး စဥ္းစားကာသိရိွရပါသည္။
|
|
ဥပမာ မင္းသားနွင့္မင္းသမီးသည္
ေကာင္းမြန္စြာ စကားေျပာေန ၾကသည္။ (မင္းသားသည္ မူးဟန္မျပ) ရုတ္တရက္ မင္းသားသည္ အရက္မူးသကဲ့သို႔ျဖစ္ျပီး
မင္းသမီးကို ရန္လုပ္မည္။ မည္သို႔ခံစားရမည္နည္း။ ကြ်န္ေတာ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဘာလဲဟလို႔
အသံထြက္ေျပာမိေပလိမ့္မည္။ အမွန္မွာ ဇာတ္ဝင္ခန္းနွစ္ခု ျဖစ္သည္။ ရိုးရိုးစကားေျပာျခင္းကဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခု၊
အရက္မူးၿပီးရန္လုပ္ျခင္းက ဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး ထိုဇာတ္ဝင္ခန္းနွစ္ခုကို ဆက္တိုက္ဆက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုဇာတ္ဝင္ခန္းနွစ္ခန္းအၾကားမွာ အျခားဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခန္းကို ညွပ္ထည့္သင့္ပါသည္။ ရိုက္ကူးထုတ္လုပ္သူမ်ားအေနျဖင့္
ပရိတ္သတ္ဧ။္ ဘက္မွအျမင္ကို စဥ္းစားၿပီးရိုက္ကူးထုတ္လုပ္လွ်င္ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာဇာတ္လမ္းမ်ားျဖစ္လာနိုင္ပါသည္
ဟု အႀကံျပဳလိုပါသည္။ ယခုေတာ့ ၄င္းတို႔ထုတ္လုပ္ေသာ ဇာတ္ကားမ်ားကို ၄င္းတို႔ကိုယ္တိုင္ပင္
ျပန္ၾကည့္ပါေလစဟု ေမးခြန္းထုတ္ရမလိုပင္။
|
|
၄။
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အမ်ိဳးမ်ိဳးတင္ျပနိုင္မႈ
|
|
အေၾကာင္းအရာတစ္ခု
သို႔မဟုတ္ စကားတစ္ခြန္းကို ထပ္တလဲလဲမေျပာဆိုမိေအာင္ ႀကိဳးစား သင့္ပါသည္။ လူဆိုသည္မွာ အေျပာင္းအလဲကို ႀကိဳက္နွစ္သက္ၾကပါသည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ အမ်ိဳးအစား စံုလင္ျခင္း(Variety)ကို နွစ္သက္ၾကပါသည္။ ထပ္ခါထပ္ခါၾကားေနရျခင္း၊
ျမင္ေနရျခင္းမ်ားသည္ လူတို႔အား ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ေကာင္းျခင္း (Monotony)ကို ျဖစ္ေစပါသည္။
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို နွစ္ႀကိမ္သံုးႀကိမ္ တင္ျပရာတြင္ ပံုစံကဲြေအာင္တင္ ျပသင့္ပါသည္။
ထို႔အတူ တူညီေသာစကားမ်ားကို ထပ္ထပ္ခါခါ ေျပာ ရန္လိုအပ္လာလွ်င္လည္း အဓိပၸါယ္တူၿပီး
မတူညီေသာအျခားစကားမ်ားျဖင့္ တင္ျပသင့္ပါသည္။ သရုပ္ ေဆာင္ျခင္းမ်ားကိုတင္ျပလွ်င္လည္း
ေနရာေျပာင္းလဲတင္ျပနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါသည္။
|
|
ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတစ္ခုျဖစ္ေသာ ''ေလာကဝကၤပါ''
ဇာတ္ကားတြင္ နမ္ဂ်ဴနွင့္ ေယာင္းဟီတို႔ ကေလးခ်င္းလဲထားသည့္ကိစၥကို ထပ္ထပ္ခါခါတင္ျပေသာ္လည္း
ပရိတ္သတ္မ်ား မရိုးရေအာင္ တင္ျပနိုင္ ေသာ စြမ္းရည္မ်ားကို ေလ့လာအတုခိုးသင့္ပါသည္။
|
|
ထို႔အတူ မင္းသားမႏၱေလးသြားသည့္ကိစၥကို
သံုးခါေလာက္ၾကားရသည့္ ပရိတ္သတ္အဖို႔ မည္သို႔ ခံစားရမည္ကို ဇာတ္ညႊန္းေရးေနစဥ္အတြင္း
စဥ္းစားမိသင့္ပါသည္။ မႏၱ ေလးသြားသည့္ကိစၥကို ရုပ္ျဖင့္မျပဘဲ စကားျဖင့္ ထပ္တလဲလဲေျပာေနလွ်င္
ပရိတ္သတ္က ''သိပါၿပီ ေတာ္ပါေတာ့'' ဟု ေျပာရမလို ပင္။ ဇာတ္လမ္း ထဲတြင္ ၄င္းကိစၥကို
၁ ကိုလည္းေျပာ၊ ၂ ကိုလည္းေျပာ၊ ၃ ကိုလည္းေျပာ ဆိုေပမယ့္ ပရိတ္ သတ္က အကုန္လံုးကို နားေထာင္ရပါသည္။
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို သံုးခါေျပာလွ်င္ ဇာတ္လမ္းထဲတြင္ နားေထာင္သည့္ ပုဂိၢဳလ္မတူေသာ္လည္း
မေျပာင္းလဲေသာပရိတ္သတ္သည္ ထိုအေၾကာင္းအရာကို သံုးခါ နားေထာင္ရပါသည္။ ဇာတ္ညႊန္းေရးဆရာမ်ားသည္
ထိုအခ်က္ကို သတိမူမိသင့္ပါသည္။
|
|
ထို႔ေၾကာင့္
အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို သံုးေလးခါတင္ျပရလွ်င္ အဓိပၸါယ္တူျပီး မတူညီေသာ အျခား စကားမ်ားနွင့္ရုပ္မ်ားကိုအသံုးျပဳၿပီး
တင္ျပနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါသည္။ ဥပမာ – ၁ ကိုေျပာရန္အတြက္ မႏၱေလးသြားသည့္ကိစၥကို
ရုပ္ျဖင့္ျပပါ။ ကားကြင္းသို႔ မင္းသားထြက္သြားျခင္း၊ မႏၱေလးသြားမည့္ ဘတ္စ္ကား ေပၚတြင္
မင္းသားထိုင္ေနျခင္း၊ မင္းသားအား ကားကြင္းသို႔လိုက္၍ပို႔ျခင္း စသည္ျဖင့္ သရုပ္ေဆာင္ျခင္း
မ်ားျဖင့္ တင္ျပပါ။ ၂ ကို ေျပာရန္အတြက္ ''မင္းသား မႏၱေလးသြားတယ္'' ဟူေသာ စကား ကိုမေျပာဘဲ၊
၂ မွ ဘယ္ေတာ့ျပန္လာမွာလဲ၊ ဘယ္သူေတြပါေသးလဲ၊ ဘာကိစၥသြားတာလဲ စသည့္ ေမးျမန္းျခင္းျဖင့္
စကားအစဥ္ေျပာင္းနိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ၃ ကို ေျပာရန္အတြက္ ၃ မွ ''ေၾသာ္ ဒါ့ေၾကာင့္ကိုး၊
ဒါဆိုရင္ သူကိုယ္တိုင္သြားၿပီး ေျဖရွင္းတာေပါ့''စသည့္ျဖင့္ ေျပာင္းလဲတင္ျပနိုင္ေအာင္
ႀကိဳးစားသင့္ပါသည္။
|
|
ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ထပ္ခါတလဲလဲေျပာေနမည္ဆိုလွ်င္
ဇာတ္လမ္းထဲတြင္ နားေထာင္သူေျပာင္း ေသာ္လည္း သရုပ္ေဆာင္မ်ားဧ။္ေျပာသမွ်စကားတိုင္းကို
မေျပာင္းလဲဘဲ ထိုင္ၿပီးနားေထာင္ေနၾကေသာ ပရိတ္သတ္မ်ားဧ။္ ''မေကာင္းပါဘူးကြာ'' ဟူေသာ
စကားကိုသာ လက္ခံၾကရေပလိမ့္မည္။
|
|
၅။
စကားမ်ားကို အက်ဥ္းရံုးျပီး ေျပာဆိုနိုင္မႈ
|
|
စကားရွည္လွ်င္
ပထမဦးစြာ အခက္အခဲေတြ႕မည့္သူမွာ သရုပ္ေဆာင္မ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဇာတ္လမ္း ရိုက္ကူးရန္အတြက္
စကားမ်ားကို ဖတ္၊မွတ္ၿပီး က်က္ရပါလိမ့္မည္။ ထို႔အျပင္ စကားရွည္ျခင္းဧ။္ အျခားဆိုး
က်ိဳးတစ္ခုမွာ ရိုက္ခ်က္အခိ်န္ၾကာသြားပါသည္။ ရိုက္ခ်က္အခိ်န္ၾကာလွ်င္ ဇာတ္ဝင္ခန္းအခိ်န္ၾကာမည္။
ဇာတ္ဝင္ခန္းအခိ်န္ၾကာလွ်င္ ဇာတ္ဝင္ခန္းအစဥ္ အခိ်န္ပိုၾကာမည္။ ထို႔ေနာက္ ဇာတ္ကားတစ္ကားလံုး
ၿခံဳၾကည့္လွ်င္ မလိုအပ္ဘဲ အခိ်န္ပိုရွည္သြားပါမည္။ အခိ်န္ပိုရွည္သည့္အတြက္ ရိုက္ကြင္းကုန္က်စရိတ္
မ်ားမည္။ ပရိတ္သတ္မ်ားအတြက္လည္း အခိ်န္ကုန္ၿပီး အလုပ္မ်ားလုပ္ရာတြင္ အခိ်န္ ေလွ်ာ့နည္း
သြားပါမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စကားရွည္ရွည္ေျပာျခင္းကိုေရွာင္ၿပီး အက်ဥ္းရံုးၿပီးေျပာဆိုနိုင္ေအာင္
ႀကိဳးစားပါ။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေျပာဆိုရာတြင္ စကားလံုး ၁၅ လံုးနွင့္ စကားလံုး ၁ဝ
လံုးတြင္ အနည္းဆံုးကို ေရြးခ်ယ္နိုင္ရပါမည္။
|
|
ပရိတ္သတ္ဘက္မွၾကည့္လွ်င္လည္း စကားရွည္လွ်င္
လိုက္ၿပီးမမွတ္နိုင္ပါ။ ထို႔အျပင္ အရပ္ထဲ တြင္ စကားရွည္ရွည္ေျပာေသာသူမ်ားကို ''ကိုေလရွည္''
''မေလရွည္'' စသည္ျဖင့္ ေခၚဆိုၾကရာ စကား ရွည္ရွည္ေျပာျခင္းကို အျပင္ေလာကတြင္လည္း မနွစ္သက္ၾကေၾကာင္း
ထင္ရွားပါသည္။ စာဖတ္ရာတြင္ နားမလည္လွ်င္ ျပန္လည္ဖတ္၍ ရေသာ္လည္း ဇာတ္လမ္းမ်ားၾကည့္ေနစဥ္တြင္
သရုပ္ေဆာင္မ်ားေျပာေသာ စကားမ်ားကို နားမလည္လွ်င္ ျပန္လည္ၾကည့္၍မရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္
အဓိကအေၾကာင္းအရာကို ဖမ္းမိ ဖို႔သည္ အဓိကအေၾကာင္းအရာကို လို၊တို၊ရွင္းသာေျပာနိုင္ဖို႔
အေရးႀကီးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လိုရင္းအဓိပၸါယ္ကို တိတိက်က်မွန္ကန္မႈ (Accuracy)၊ အက်ဥ္းရံုးၿပီး
အတိုဆံုးေျပာနိုင္မႈ (Brevity)၊ ရွင္းလင္းစြာနားလည္နိုင္မႈ (Clarity) တို႔သည္ ဇာတ္ညႊန္းေကာင္းတို႔ဧ။္
လကၡဏာရပ္မ်ား ျဖစ္ေနၾကပါသည္။
|
|
ဥပမာ
–
|
|
အေဖ
- ''အေဖတို႔က သားတို႔ရဲ့ခ်စ္ျခင္းကို ခဲြေနတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ သားရဲ႕ေကာင္မေလးက စာရိတၱ
မေကာင္းလို႔ေျပာေနရတာ''
|
|
အေမ
– ''ဟုတ္တယ္၊ ငါ့သား၊ မင္းအေဖေျပာတာမွန္တယ္။ သားရဲ့ေကာင္မေလးက စာရိတၱမေကာင္းဘူး ဆိုရင္
ေမေမလည္း သားနဲ႔အဲဒီေကာင္မေလးကို သေဘာမတူနိုင္ဘူး''
|
|
အထက္ပါစကားကို
အက်ဥ္းရံုးၿပီးေျပာရလွ်င္ –
|
|
အေဖ
- ''သားတို႔ခ်စ္ျခင္းကို ခဲြေနတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ ေကာင္မေလးက စာရိတၱမေကာင္းလို႔ ေျပာေနရတာ''
|
|
အေမ
– မွန္တယ္၊ ငါ့သား၊ အဲဒါဆိုရင္ ေမေမလည္း သေဘာမတူနိုင္ဘူး''
|
|
အထက္ပါစကားနွစ္ရပ္ကို ယွဥ္ၾကည့္ပါ။ အဓိပၸါယ္ပ်က္သြားသလား၊
ပရိတ္သတ္မ်ားအေနျဖင့္ ခံစားခ်က္ပ်က္သြားသလား။ ကြ်န္ေတာ့္အျမင္ေျပာရလွ်င္ ဘာမွ်ကြာျခားမႈမရိွပါ။
ကြာျခားေနသည့္ အခ်က္ မွာ ပထမစကားသည္ ရွည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခိ်န္ပိုၾကာမည္။ ဒုတိယစကားသည္
တိုသည္။ အခိ်န္ေလွ်ာ့ နည္းသြားမည္။ အထက္ပါစကား နွစ္ရပ္ကိုယွဥ္ၿပီး ေျပာဆိုၾကည့္ရာ
ပထမစကားသည္ ၁၅ စကၠန္႔ၾကာသည္။ ဒုတိယ စကား သည္ ၉ စကၠန္႔သာၾကာပါသည္။ ဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခန္းလွ်င္ အခိ်န္ ၆ စကၠန္႔ကို ေျခြတာ
နိုင္လွ်င္ ဇာတ္ဝင္ခန္း ၅ဝ ပါေသာ ဇာတ္ကားတစ္ကားလံုးတြင္ အခိ်န္ ၅ မိနစ္ ေျခြတာနိုင္ပါသည္။
မိနစ္ ၁ဝဝ ၾကာေသာ ဇာတ္ကားတစ္ကားအတြက္ သိန္း၂ဝဝဝ ကုန္က်လွ်င္ ၅ မိနစ္အတြက္ သိန္း ၁ဝဝ
ေျခြတာနိုင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားလည္း ေျခြတာနိုင္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
|
|
၆။
မသက္ဆိုင္ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားမပါေအာင္ စီစဥ္နိုင္မႈ
|
|
ဇာတ္ဝင္ခန္းနွင့္မသက္ဆိုင္ေသာ၊
ဇာတ္လမ္းအတြက္ အေထာက္အကူမျပဳေသာ စကားမ်ားကို ေရွာင္ရွားရပါမည္။ ထိုစကားမ်ားအတြက္
အခိ်န္ပိုၾကာမည္။ ေငြပိုကုန္မည္။ ပရိတ္သတ္သည္ မဆိုင္ေသာ စကားမ်ားကို နားေထာင္ရသည့္အတြက္
ဇာတ္လမ္းအေပၚတြင္ စိတ္ေက်နပ္မႈမရိွနိုင္ပါ။ ထို႔အျပင္ အေရး ႀကီးေသာေနရာမွာ မသက္ဆိုင္ေသာအေၾကာင္းအရာကိုတင္ျပမိလွ်င္
ထိုတင္ျပခ်က္က ဇာတ္ကားတစ္ကား လံုးကို ဖ်က္ဆီး သြားနိုင္ပါသည္။
|
|
ဟာသေလးေတြထည့္ထားတယ္ဟု
ေၾကာ္ျငာၿပီး ဇာတ္ကားႏွင့္မသက္ဆိုင္ေသာ ဟာသမ်ားကို ထည့္လွ်င္ ပရိတ္သတ္က အလြန္ႀကိဳက္နွစ္သက္လိမ့္မည္ဟု
ကြ်န္ေတာ္ မယံုၾကည္ပါ။ ဇာတ္လမ္းထဲမွ ဇာတ္ေကာင္သည္ ''ပရိတ္သတ္က--------'' စသည္ျဖင့္ ပရိတ္သတ္ကို
ဇာတ္လမ္းထဲဆဲြထည့္တတ္သည္။ ဗီဒီယိုဇာတ္လမ္းသည္ ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ ကျပေသာ ျပဇာတ္မဟုတ္ေၾကာင္း
သိသင့္ပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေျပာျခင္းကို ဇာတ္ညႊန္းေရးဆရာက ေျပာခိုင္းတာလား၊ ဒါရိုက္တာက
ေျပာခိုင္းတာလား၊ ကိုယ့္ဘာသာပဲ ကိုယ့္သ ေဘာနဲ႔ကိုယ္ ေျပာတာလားဆိုတာ ေသခ်ာမသိပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့
ပရိတ္သတ္မ်ားသည္ ထိုဇာတ္ဝင္ခန္းကို မႀကိဳက္ပါ။ ပရိတ္သတ္မ်ားက ''ျမန္မာကားေတြက အဲလိုခ်ည္းပဲ။ ဇာတ္သိမ္း ညံ့တယ္။'' ''ဟုတ္တယ္၊ အသယ္ႀကီးသယ္လာျပီး ေနာက္ဆံုးၾကမွ လႊတ္ခ်လိုက္တာ''။
စသည္ျဖင့္ ေျပာၾက ေပလိမ့္မည္။
|
|
ေနရာတကာမွာ
ရယ္စရာလုပ္တာကေတာ့ မေကာင္းပါ။ ကုတ္အကီ် ၤနွင့္နက္ခ္တိုင္ ကို အျမဲဝတ္ဆင္ ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို
မည့္သို႔ထင္မည္နည္း။ ထို႔အတူ အိမ္တြင္ အျမဲဝတ္ေနက်ျဖစ္ေသာ အက်ီ ၤ အစုတ္၊ ပုဆိုးအၿပဲနွင့္
ဧည့္ခံပဲြတစ္ခုကို တက္ေရာက္လာေသာ လူတစ္ေယာက္ကို မည္သို႔ထင္မည္နည္း။ စဥ္းစားၾကည့္
ေစခ်င္ပါသည္။ ေလာက စကားပံုတစ္ခုျဖစ္ေသာ ''ဒူးေနရာဒူး ေတာ္ေနရာေတာ္''ဆိုသကဲ့သို႔ အရာရာကို
သူ႔ေနရာ နွင့္သူ ေနရာတက်ထားတတ္ျခင္းသည္ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။
|
|
ဇာတ္ကားတစ္ကားတြင္
စဦးဇာတ္ဝင္ခန္းနွင့္ေနာက္ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းသည္ အလြန္အေရးႀကီးပါ သည္။ စဦးဇာတ္ဝင္ခန္းသည္
ဇာတ္ကားတစ္ကားလံုးကို ဆဲြေဆာင္နိုင္ရန္အတြက္ ပရိတ္သတ္ဧ။္နွလံုးသား ကို ခ်ိတ္ယူသြားနိုင္မည့္
ခ်ိတ္တစ္ခုျဖစ္ရပါမည္။ ေနာက္ ဆံုးဇာတ္ဝင္ခန္းသည္ ဇာတ္လမ္းအၿပီး အိမ္အျပန္ လမ္းတြင္
တသသေျပာနိုင္ရမည့္ ဆဲြမက္စရာျဖစ္ရပါမည္။ ထြင္စရာရိွလွ်င္ ဇာတ္လမ္းဧ။္အလယ္မွာ ထြင္ျခင္းသည္
ဇာတ္လမ္းအရသာကို သိပ္ၿပီး မဖ်က္ဆီးနိုင္ပါ။ မထြင္လွ်င္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုး ဇာတ္ဝင္ခန္းတြင္ ထြင္ျခင္းမ်ိဳးသည္
ဇာတ္ကားတစ္ကားလံုးကို ၄င္းထြင္ျခင္းက ဖ်က္ဆီးသြားနိုင္ ပါသည္။
|
စိုးမိုး၀င္း
Perfect Magazine တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည္။