ႏိုင္ငံတစ္ခု ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ ေက်းလက္ေဒသကို
ဖြံၿဖိဳး တိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ဦးစြာ စဥ္းစားရပါမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးေသာ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ ေက်းလက္ႏွင့္ၿမိဳ႕ျပကို
ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ ေက်းလက္ ေဒသမ်ားကသာ မ်ားျပားေနပါသည္။ ထို႔အတူ ေက်းလက္ေဒသကို
တိုးတက္ေအာင္လုပ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑ကိုလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္
ေဆာင္ရြက္ရန္ လိုုအပ္လာပါသည္္။ ေက်းလက္ေဒသ၏ အေျခခံစီးပြားေရးလုပ္ငန္းသည္
စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းေပၚမွာ အေျခခံ ပါသည္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑
ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ရန္အတြက္ လယ္သမားမ်ား၏ဘ၀ကို နားလည္ထားရပါမည္။ လယ္သမားမ်ားသည္
စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑ဖံြ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ရန္အတြက္ အေရးႀကီးေသာအခန္းက႑မွ ပါ၀င္ေနပါသည္္။
လယ္သမားမ်ားသည္ ဟိုသြားဒီသြားႏွင့္ ေနရာအတည္တက်မရွိဘဲ လွည့္လည္အလုပ္ လုပ္ေနေသာ
အလုပ္သမားမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ မိမိတို႔၏ ကုိယ္ပိုင္လယ္ေျမမ်ားေပၚမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား
တခ်ိဳ႕ဆိုလွ်င္ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ လယ္ယာလုပ္ငန္း တစ္ခုတည္းကိုပဲ တစိုက္မတ္မတ္
လုပ္ကိုင္လာၾကသည့္သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လယ္သမားမ်ားမွာ သူတို႔၏
လယ္ယာလုပ္ငန္း ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ၾကြယ္၀သည့္ ဗဟုသုတမ်ား၊ အသိပညာမ်ား၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား
ရွိပါသည္။ သူတို႔၏လယ္ယာေျမ အေၾကာင္းကို သူတို႔ေလာက္ မည္သူမွ မသိၾကပါ။
သူတို႔လယ္ယာေျမဟာ ဘာသီးႏွံနဲ႔ သင့္ေတာ္တယ္ဆိုတာ သူတို႔သိသည္။ ဘာသီးႏွံ
စိုက္သင့္တယ္ဆိုတာ သူတို႔နားလည္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏ လယ္ယာေျမမ်ားကို
တိုးတက္ေအာင္ လုပ္မည္ႀကံစည္လွ်င္ သူတို႕၏ အႀကံအစည္၊ အေတြးအေခၚ၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား
မပါဘဲႏွင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ပါ။
တဖန္ သီးႏွံမ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ရာတြင္ ေဒသတြင္း၊ ႏိုင္ငံအတြင္း
စားေလာက္ရံု၊ စားနပ္ရိကၡာ ဖူလံုရံုမွ် စဥ္းစားၿပီး စိုက္ပ်ိဳး ထုတ္လုပ္ေနရံုျဖင့္
မလံုေလာက္ေပ။ မိမိႏိုင္ငံအတြင္း ေစ်းကြက္သာမက ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားအထိ တင္ပို႔ႏိုင္ေသာ
အရည္အေသြးျပည့္၀သည့္ သီးႏွံမ်ား ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေအာင္ စဥ္းစားရပါမည္။ ထိုကဲ့သို႔
ျပည္ပပို႔ကုန္အျဖစ္ ရည္ရြယ္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္လွ်င္လည္း လယ္သမားမ်ား၏
အေတြးအေခၚ၊ အႀကံအစည္၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား မပါဘဲႏွင့္ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပါ။ ထိုနည္းအတူ
သူတို႔၏ ရိုးရာသမရိုးက် စိုက္ပ်ိဳးနည္းစနစ္တစ္ခုတည္းႏွင့္
စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္မည္ဆိုလွ်င္လည္း အရည္အေသြးျပည့္၀သည့္ သီးႏွံမ်ားရရွိရန္
ခဲယဥ္းပါသည္။ သူတို႔၏ အေတြ႕အႀကံဳ၊ အသိပညာ၊ ဗဟု သုတမ်ားေပၚအေျခခံၿပီး
ေခတ္သစ္စိုက္ပ်ိဳး နည္းပညာမ်ားျဖင့္ ေပါင္းစပ္ထုတ္လုပ္မွသာ ျပည္ပတင္ပို႔ႏိုင္သည့္
အရည္အေသြးျပည့္မွီေသာ သီးႏွံမ်ားကို စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ႏိုင္မွာ
ျဖစ္ပါသည္။
ထို႔အတူ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္၏ စားနပ္ရိကၡာဖူလံုမႈသည္ အစိုးရ၏တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းျပည္တြင္း
စိုက္ပ်ိဳးေသာ သီးႏွံမ်ားသည္ တိုင္းျပည္၏ တိုးတက္ေနေသာ လူဦးေရႏွင့္ ဖူလံုမႈရွိမရွိ
အၿမဲၾကည့္ရႈ စစ္ေဆးေနရေပမည္။ စားနပ္ရိကၡာဖူလံုမႈ မရွိလွ်င္ ဖူလံုေအာင္ လုပ္ရမည္။
ပိုလွ်ံသည္မ်ားကိုလည္း ျပည္ပပို႔ႏိုင္ေအာင္ ေစ်းကြက္ရွာရမည္။ သို႔မွာသာ
ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္လည္း ၀င္ေငြရရွိကာ လယ္သမားမ်ားဘ၀လည္း
တိုးတက္လာေပလိမ့္မည္။
လယ္သမားမ်ား၏ လယ္ယာလုပ္ငန္းအေတြ႕အႀကံဳမ်ား၊ အသိပညာမ်ား၊
ဗဟုသုတ မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ လယ္ယာ က႑ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈအတြက္
အလြန္အေရး ႀကီးလွေပသည္။ ေခတ္သစ္နည္းပညာတို႔သည္ ေရေျမ၊ ရာသီဥတုႏွင့္ ကိုက္ညီသည္
မကိုက္ညီသည္ကို အစဥ္အၿမဲ ေျပာျပေနသည္ မဟုတ္ေပ။ ၄င္းေခတ္သစ္နည္းပညာကို သံုးစြဲသူကသာ
မိမိေရေျမေဒသရာသီဥတုႏွင့္ ကိုက္ညီမႈ ရွိမရွိကို ဆံုးျဖတ္ရေပမည္။ ထိုကဲ့သို႔
ဆံုးျဖတ္ရာတြင္ လယ္သမားမ်ား၏အခန္းးက႑သည္ အေရးႀကီးပါသည္။ လယ္သမားမ်ား၏
ရိုးရာနည္းပညာ၊ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားေပၚတြင္အေျခခံႏိုင္ေသာ ေခတ္သစ္နည္းပညာကသာ ၄င္းတို႔၏
လယ္ယာလုပ္ငန္းအတြက္ မ်ားစြာ အေထာက္အကူေပးမည္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္၏ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑
ဖံြ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈအတြက္လည္း အေရးပါအရာေရာက္ေပမည္။ သို႔ပါေသာေၾကာင့္
တိုင္းတစ္ပါး၊ႏိုင္ငံျခားတြင္ ေခတ္သစ္နည္းပညာမ်ားကို ေလ့လာ ေနၾကေသာသူမ်ားအားလံုး
မိမိႏိုင္ငံတြင္ရွိေသာ လယ္သမားမ်ား၏ အေတြ႕အႀကံဳ၊ ဗဟုသုတ၊ အသိပညာမ်ားကို
လစ္လ်ဴလွ်ဳမေနသင့္ၾကေပ။ ၄င္းတို႔တြင္ရွိေသာ ရိုးရာနည္းပညာမ်ား ကိုသာ
ေခတ္သစ္နည္းပညာမ်ားျဖင့့္ ေပါင္းစပ္ၿပီး မိမိႏိုင္ငံ၏ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ႏွင့္သင့္ေတာ္ေသာ
နည္းပညာမ်ားကို ေဖာ္ထုုတ္ႏိုုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကရန္
တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ရပါသည္။
စာေရးသူ
စိုးမိုး၀င္း